Petrarca’s woorden worden muziek
Vlaamse, Italiaanse en Duitse renaissancemuziek
Vrijdag 22 maart 2024 om 19u30
Abdijkerk van Bellingen
Bijdrage: 18,– €
Luca Marenzio (1553 – 1599) Cipriano De Rore (±1516 – 1565)
Orlando De Lassus (1532 – 1594) Hans Leo Hassler (1564 – 1612)
Giaches De Wert (1535 – 1596) Adriaan Willaert (1490 – 1562).
Emma Coopman , zang en slagwerk – Jan Devlieger, blokfluiten
Adelheid Glatt, sopraan en alt viola da gamba
Jasper Bärtling-Lippina, luit en gitaar – Christine Lejeune, bas viola da gamba
Astrid Houthuys, spreker
Petrarca’s gedichten behoren tot het glorieuze Trecento van de Italiaanse literatuur. Twee eeuwen na Petrarca, in de zestiende eeuw, kwam er een literaire stroming op die zijn naam draagt: het petrarkisme. Vertegenwoordigers daarvan beschouwden Petrarca’s poëzie als het hoogst haalbare op stilistisch vlak.
Wij kozen voor componisten die tijdens de 16de eeuw al in Italië verbleven of naar Italië reisden en daar in contact kwamen met zijn literatuur: Luca Marenzio, Cipriano De Rore, Orlando De Lassus, Hans Leo Hassler, Giaches De Wert en Adriaan Willaert
Een plaats reserveren kan door het bedrag van 18 € per persoon over te schijven op rekening BE 28 9730 5432 8320 van Kunst in Pepingen met vermelding “Consorto Etereo”.
Graag ook een mail naar info@kunstinpepingen.be om uw betaling en deelname te bevestigen.
Verwittig altijd als je niet deelneemt aan een activiteit waarvoor je was ingeschreven.
Als je minstens 5 werkdagen voor de start van activiteit verwittigt, dan storten wij het bedrag terug.
Als je hierover vragen hebt, neem contact op met Luk Wets.
Informatie:
Lees meer over dit boeiend ensemble met Pepingse roots: Consorto Etereo
tel: 0485/02.31.67 Luk Wets.
lees meer over het concert en Consorto Etereo
Het ensemble Consorto Etereo, met Pepingse roots, werd in 2021 opgericht uit fascinatie voor muziek uit de renaissanceperiode. Het eerste programma werd samengesteld rond de figuur van Margaretha van Oostenrijk (1480-1530). Zij speelde een cruciale rol in de artistieke bloei van Vlaanderen tijdens de Habsburgse periode, die in het verlengde lag van de kunstzinnige traditie van de Bourgondische Nederlanden in de 15de eeuw.
Had Dante zijn Beatrice, Petrarca had zijn Laura. Maar natuurlijk is het werkwoord “hebben” hier niet op zijn plaats, omdat in beide gevallen sprake was van een onbereikbare liefde, een liefde vanuit de verte. Toch is er een groot verschil tussen de rol die beide vrouwen spelen in de gedichten van hun aanbidders. Waar Beatrice uiteindelijk een belangrijke rol speelt in het theologisch bouwwerk dat de Commedia óók is, waarbij zij aan Dante uitlegt hoe de hemel in elkaar zit, blijft Laura eerder een bron van dubbelzinnige gevoelens: zowel heimwee naar aardse liefde als verlangen naar de spirituele verheffing daarvan.
Petrarca verwerkte dit innerlijke conflict van de “onbereikbare liefde” in zijn gedichten, vooral in zijn bekendste bundel, de “Rerum vulgarium fragmenta” (letterlijk “Fragmenten samengesteld in de volkstaal”), ook wel bekend onder de titel Il Canzoniere.
In de “Rime in morte di Laura”, de gedichten geschreven na Laura’s dood, rouwde Petrarca om zijn nu onbereikbare geliefde. Tegelijkertijd gaf hij zichzelf de schuld van de tijd die hij vergeefs had besteed aan het najagen van de wereldse liefde. Laura symboliseert een verloren paradijs van aardse zintuiglijke ervaringen, terwijl de Maagd Maria, die wordt aangeroepen in de Vergini (de laatste gedichten van het Canzoniere), staat voor de hemel, die Petrarca aan het einde van zijn poëtische pelgrimstocht hoopt te bereiken. “De liefde die de zon en de sterren beweegt”.
Luister even:
►♬Orlando de Lassus – I’ vo piangendo
►♬ Giaches de Wert – ‘Voglia mi vien’ door Voce Suaves
