een vervolg op de geslaagde Palestijnse avond van 25 april 2014.
met Catherine De Bock
op donderdag 12 mei 2016 om 20u
in het audiovisueel Museum Ter Kammen
Ter Kammenstraat 11A
1670 Bogaarden(Pepingen)
Toegang GRATIS,
“Kunst in Pepingen” geeft graag het woord aan inwoners uit Pepingen of het Pajottenland met een indringend en diepgaand verhaal. Dit sterke verhaal wordt “de Pepingse babbel” genoemd.
Zo zijn Adriaan Raemdonck en Koenraad Tinel komen “babbelen” over kunst. Greet De Roubaix babbelde over haar leven in de Franse Pyreneeën.
De ideale plaats voor zo’n spontane babbel tussen pot en pint is een Pepings café. Voor deze babbel zijn we te gast in Ter Kammen in Bogaarden.
Op donderdag 12 mei komt Catherine De Bock “babbelen” over Palestina vanuit een eigen en professioneel beleven en een gedegen kennis van de complexe problematiek.
Wat heeft Catherine in die regio, een kruitton van spanningen, van aanhoudend geweld, van extremisme, van terrorisme, van bezetting, van kolonisatie, gezien, vastgesteld?
Wat heeft haar geraakt, getroffen, ontroerd, vertederd, verbolgen, verontwaardigd, kwaad gemaakt?
Hoe kan kunst en cultuur gedijen, bloeien tussen het schrikwekkende puin? Wie zijn die Palestijnse kunstenaars, die cultuurwerkers die bij oorlogsgeweld weigeren hun creativiteit aan banden te leggen?
Een bijzondere Pepingse babbel, recht uit het hart.
In samenwerking met de gemeentelijke adviesraad voor ontwikkelingssamenwerking.
Inlichtingen: Luk Wets
Tel: 02 396 28 17
@: info@kunstinpepingen.be
Lees meer over de ervaringen van Catherine De Bock en Palestina
Catherine De Bock
Catherine werkte gedurende 2014-2015 als onderzoeker bij de Palestijnse NGO “Badil” en is nu actief als beleidsmedewerker bij Oxfam Solidariteit. Zij was ook vrijwilliger voor Lajee Center waarvoor zij activiteiten en traumaworkshops organiseerde voor de kinderen in Aida Camp.
Catherine aan het woord:
“Panikeer niet als je jezelf kwijt geraakt in alle chaos. Maar weet dat net deze chaos een teken is dat je de juiste weg uitgaat.” Deze woorden van professor Parker gedurende mijn opleiding Conflict & Development aan de UGent blijven drie jaar later nog steeds nazoemen in m’n hoofd. Drie “chaotische” jaren brachten me van België naar Palestina en terug. Oorspronkelijk aangetrokken door de politieke situatie en fundamentele oneerlijkheid, werd ik verliefd op een land met een immens culturele rijkdom verborgen in een context van voortdurende bezetting en geweld.
Eén van de vele prachtige mensen daar slaagde erin m’n hart te veroveren. Na een intense periode in een vluchtelingenkamp in het noorden van Bethlehem, keerden we in juni vorig jaar terug naar België. Met beide voeten op Belgische bodem, wacht ons elke dag een nieuwe uitdaging. Ik zag een realiteit die hier vaak moeilijk te verwoorden is. Hij draagt een realiteit waar weinigen weet over hebben.
Daarom wil ik jullie graag meer vertellen over het leven in een Palestijns vluchtelingenkamp waar na meer dan 65 jaar onderdrukking – nog steeds geen toekomstperspectief kan worden gevonden. Meer dan 4000 Palestijnen leven erop minder dan een vierkante kilometer. Hoewel jongeren er op regelmatige basis gearresteerd of neergeschoten worden door Israëlische soldaten en families overspoeld worden door traangas en intimidatie, heerst er onafgebroken verzet in het kamp.
Naast een korte beschrijving van de Palestijnse vluchtelingenproblematiek en een blik op het huidig conflict, wil ik jullie graag voorstellen aan de kinderen van Lajee Center. Enkelen van hen kregen in 2014 via Kunst in Pepingen de kans om hun Palestijnse traditionele dans en zang te tonen aan het Pepingse publiek. Mijn dank gaat dan ook uit naar deze nieuwe uitnodiging van Kunst in Pepingen en de gemeentelijke adviesraad voor ontwikkelingssamenwerking om mijn verhaal te kunnen vertellen. Hopelijk tot dan!